Afsluiting/evaluatie (Thuis)

Nu we weer een week thuis zijn, nog even wat punten die ons mee- of tegengevallen zijn.

Tegengevallen:
- In verhouding met de USA zijn de prijzen in Canada een stuk hoger. Dat geldt voor de supermarkten, de horeca, de alcohol, de brandstof.
- We werden elke keer weer verrast door de 12% extra belasting die nog bovenop de prijzen kwam.
- De snelheid waarmee we mochten rijden; vaak maar 80km. Daar hadden we in onze planning te weinig rekening mee gehouden.
- Banff vonden wij heel erg toeristisch
- Crater of the Moon NM: vergeleken bij vulkanische gebieden in Europa stelde dit teleur. Bovendien waren ze bezig met onderhoud zodat we bepaalde trails niet konden lopen.
- Cody hadden we ons voorgesteld als een echt western stadje maar het was er saai en absoluut niet authentiek.
- De lange reisdagen die we gepland hadden. Volgende vakantie gaan we ze weer korter maken.
- Het aantal resting area’s in Canada t.o.v. de USA.
- Het weer. We hebben toch vrij veel regendagen gehad.

Meegevallen:
- Glacier/ Two Medicine gedeelte: heel veel prachtige wandelmogelijkheden.
- Yoho NP: een mooi park. Field was erg rustig gelegen.
- Columbia Icefields Parkway: de mooiste weg die we ooit gereden hebben.
- Wells Gray PP: prachtig en heel erg rustig m.n. bij Clearwater Lake.
- De Canadezen zijn erg vriendelijk en bijna iedereen begint een praatje met je.
- Meerdere dagen op dezelfde plek: dit waren rustpuntje die we er zeker in moeten houden.
- Vancouver Island: Ondanks de vele regen is dit voor ons dé ontdekking van deze vakantie. Zo prachtig met de oceaan, de bossen, de trails.
- De volgende vakantie wordt Vancouver Island de hoofdmoot van onze reis, waarschijnlijk aangevuld met de staten Washington en Oregon in de USA.

Al met al was dit weer een onvergetelijke vakantie. We zullen hier ongetwijfeld nog maanden van nagenieten door alle foto’s, ons dagboek en niet te vergeten alle herinneringen die in ons hoofd en hart zitten.

Zaterdag 2 oktober (Portland - Thuis)

(Maandag 4 oktober 2010)



We zijn weer thuis!
Zaterdag zijn we rustig opgestaan en hebben we weer lekker ontbeten in het hotel. Gelukkig hoefden we pas om 12 uur uit te checken zodat we eerst nog een kop koffie konden drinken . We hebben nog wat laatste dingen ingepakt en voorzichtig hebben we al wat gepraat over een volgende reis want dat we wéér gaan, dat is een ding dat zeker is.
De rit naar het vliegveld verliep zonder problemen en ook het inchecken ging dit keer van een leien dakje. Dat was een pak van ons hart want we lazen op internet dat de vlucht overboekt was en gezien al onze problemen bij de heenreis vreesden we het ergste.
Daarna was het wachten geblazen maar dat wachten heb ik bekort door de verschillende winkeltjes te bekijken. Ik heb op de valreep nog een boek gekocht met de volledige dagboeken van Lewis en Clark, de ontdekkers van een doorgang naar de Pacific in Noord-Amerika. Deze vakantie werden we vaak geconfronteerd met hun namen en we wilden er toch wat meer van weten.
Na de nodige controle van paspoorten, jassen, schoenen en pc konden we het vliegtuig in. We vertrokken keurig op tijd en na nog wat weemoedige blikken richting Amerikaanse grond was het afscheid definitief. Dag Amerika, tot over 2 jaar!
De vliegreis verliep voorspoedig maar het blijft een lange zit. Wat proberen te dommelen, boekje lezen, puzzelen en maar hopen dat de tijd een beetje snel voorbij gaat. Uiteindelijk landden we een uur te vroeg en stonden we een beetje daas weer op Nederlandse bodem. Nadat we alle koffers hadden en we het thuisfront hadden gebeld, zijn we lekker buiten gaan staan in het zonnetje. Om het af te leren nog maar even een Starbucks bezocht waar we gewoontegetrouw om een French Vanilla Coffee vroegen maar ze keken me aan alsof ik van de maan kwam. Nee dus, gewoon uit Amerika! Blijkt dat spul hier Vanille Cream te heten! Afijn, uiteindelijk toch gekregen wat we wilden en daar gaat het om.
Zoonlief kwam ons ophalen met een grote auto van de zaak, zodat alle bagage er goed inpaste. En dan rij je weer door het Nederlandse landschap met zijn groene weiden , huisjes vlak op elkaar en kleine autootjes. Thuisgekomen lijkt alles zo vreemd maar alles staat er nog en de hond is er ook nog. En dan begint het: post bekijken, voorzichtig al de koffers uitpakken, de eerste was draaien etc.. Niet toegeven aan de slaap en proberen om het tot Nederlandse bedtijd uit te zingen.
Ik heb heerlijk geslapen maar Jan stond (jetlag!) al om 6 uur ’s-ochtends vrolijk de vaatwasser uit te ruimen. Na een Hollands ontbijtje en een kop koffie hebben we eerst boodschappen gedaan. De hele dag verder wat gerommeld en al wat spullen opgeruimd.
Morgen moet Jan helaas weer aan het werk en heb ik ook een afspraak staan. Helaas onze schitterende vakantie is voorbij maar wat was het mooi!
Iedereen die ons weblog heeft gelezen en heeft gereageerd; bedankt! Ik vond het heel erg leuk om jullie reacties te lezen. Er komt nog; als laatste deel van dit weblog; een overzicht van de punten die ons op-, mee- of tegengevallen zijn. Iedereen die vragen heeft, of verder informatie nodig heeft, stel ze gerust. Hier op het weblog, op het Alles Amerikaforum of op het Canadaforum.

Vrijdag 1 oktober (Portland)

Het wekkertje ging vanmorgen om half 9 en we hoeven ons niet te haasten.
We hebben eerst genoten van een heerlijk ontbijt in het hotel. Het was meer dan goed,pancakes, omelet, worstjes, yoghurt, jus d’orange, wafels, echt alles was er. De laatste dagen was ons ontbijtje vrij karig omdat bijna alles op was dus we waren hier erg blij mee.
Daarna zijn we naar Woodburn gereden. Dat ligt ongeveer een half uurtje van Portland en daar is een hele grote outlet. Aan de hand van een plattegrond hebben we onze favoriete winkels uitgezocht en daar zijn we effe goed losgegaan. Spijkerbroeken van Levi’s, een jas van Columbia, schoenen van Rockport en Clarks ,truien van Esprit enz..
De hele auto lag vol met tassen toen we terugreden naar Portland. In Portland zijn we nog bij Barnes en Nobles geweest. Daar hebben we een reisboek van Frommer gekocht over Vancouver Island en ik heb heel dik boek gekocht van Jane Austen om mijn Engels bij te houden. Toen we terug kwamen in het hotel hebben we alle aankopen op het bed gelegd en zijn we eerst wat gaan eten. Shoppen maakt hongerig.
Daarna hebben we koffers ingepakt en dat was nog een hele klus. Wat pak je wáár in en hoe zwaar is de koffer. Gelukkig hebben we een unster (=trekveer) zodat we zelf kunnen controleren of de koffers niet te zwaar zijn en we er niet pas op het vliegveld achterkomen. Vanuit Nederland hadden we een extra tas meegenomen en die zit nu hartstikke vol. Dat wordt bijbetalen maar dat hebben we er graag voor over.
Nu zitten we uit te puffen en een beetje triest te zijn omdat we morgen terug moeten naar Nederland. We zouden er zó nog 6 weken bij aan willen knopen maar ja, de plicht roept en het geld is op.
Toch zijn we zeker van plan om over 2 jaar terug te komen naar Amerika en Canada (Vancouver Island). De eerste voorzichtige plannen zijn al gemaakt.
Morgen kunnen we rustig aan doen. De auto moeten we om kwart over 1 inleveren en onze vlucht gaat om kwart over 4. Als alles goed gaat landen we zondagmorgen om half 12 op Schiphol.
Mijn laatste bijdrage van het weblog zal ik in Nederland schrijven.
We hebben vandaag geen foto’s gemaakt (veel te druk met shoppen) maar we plaatsen graag een foto van onze huurauto die ons 5 weken zo trouw overal naar toe heeft gebracht.

Donderdag 30 september (Victoria - Portland)

Alweer een stralende dag vandaag, de dag dat we Canada gaan verlaten.
Maar we komen terug, zeker weten.
Om 9 uur staan we al bij de ferry. Gelukkig is die maar een paar honderd meter van ons hotel.
We hebben de ferry gereserveerd want hij gaat nu nog maar 2 keer per dag en we wilden zeker weten dat we mee konden.
Na de nodige douaneformaliteiten moeten we wachten tot de ferry uit Port Angeles is aangekomen en alle auto’s eruit zijn.
Dan begint het laden van onze lichting. De auto’s staan werkelijk bumper aan bumper en het kost zelfs mij moeite om uit de auto te komen.
We gaan naar het passagiersdek buiten waar we bijna tijdens de hele overtocht blijven. We zien alles nu omdat het helder is.
Langzamerhand wordt Victoria kleiner en kleiner. Dag Canada, hopelijk tot over 2 jaar.
Aan de andere kant zien we Port Angeles al snel dichterbij komen. Hallo Amerika, daar zijn we weer.
Het duurt toch nog vrij lang vóór de ferry daadwerkelijk aan de kade ligt maar dan kunnen we al vrij snel het vaste land weer op.
Vier jaar geleden zijn we 3 dagen in Port Angeles geweest en we herkennen nog een aantal dingen. Dit keer willen we zo snel mogelijk de stad uit zijn. We stoppen zelfs niet bij Starbucks.
Het is een lange reisdag vandaag en als we in de buurt van Portland komen, wordt het, zeker aan de andere kant, erg druk. De mensen die er vandaag gewerkt hebben, willen allemaal de stad uit, naar huis en dat veroorzaakt de nodige opstoppingen en files.
Ook wij staan een poosje stil maar verder gaat het allemaal prima. Om half 6 zijn we bij ons hotel en dan zijn we het ook helemaal zat.
We droppen de bagage op de kamer en gaan eerst lekker eten. In vergelijking met Canada is ook uit eten gaan hier veel voordeliger.
We proberen nog een supermarkt te vinden maar dat lukt niet en omdat we geen zin hebben om verder te zoeken, gaan we terug naar ons hotel.
Lekker uitrusten want morgen gaan we SHOPPEN. In Woodburn, zo’n 35 minuten rijden zit een hele grote outlet. Daar gaan we onze laatste dag doorbrengen.

Woensdag 29 september (Victoria)

Een stralende dag vandaag met veel zon. Na een ontbijt dat steeds kariger wordt, zijn we lopend op stap gegaan. Langs de kade van de Inner Harbour door een winkelstraat, op zoek naar een Starbucks, die we gelukkig snel vonden en we hebben op het terras buiten genoten van een heerlijke café latte.
Daarna zijn we naar het Royal British Columbia Museum gelopen .Dat stond nog op het lijstje van niet te missen dingen.
En inderdaad, het is een prachtig museum; wat mij betreft een absolute must als je in Victoria bent. We zijn begonnen met het bekijken van een tijdelijke tentoonstelling. Je kreeg hier een beetje een idee hoe uitgebreid de collectie van het museum is en over hoeveel know how ze beschikken. Honderden potten met allerlei soorten dieren op sterk water, een zeer uitgebreid herbarium, duizenden insecten van klein tot piepklein met een speld opgeprikt op een bord.
Papieren met verzoeken om hulp bij bepaalde vraagstukken en een korte beschrijving van een aantal deskundigen die het museum in dienst heeft.
De tweede verdieping beschreef de geschiedenis van de eerste bewoners van BC (wij zouden zeggen indianen maar zij zeggen “natives”). Alles kwam aan bod; hoe ze kleding maakten, gereedschappen om te jagen, hoe ze woonden.
Het interessantst vond ik dat de werkwijze van alle dingen die ze maakten, punt voor punt werd uitgelegd en getoond. Zo zie je de voorwerpen a.h.w. ontstaan.
Het tweede gedeelte toonde de ontwikkeling van het dagelijkse leven in Canada van zeg maar 1900 tot 1990. Allerlei kleding en gebruiksvoorwerpen van spelletjes tot potten en pannen lagen uitgestald.
Ook hadden ze een stadje nagebouwd met saloon, winkeltjes en een heus hotel uit de jaren ‘30. Je kon het hotel inlopen en de trap op gaan en dan zag je de gang met de hotelkamers. Het leek net of we in de jaren dertig waren beland. Er was een houtzagerij, een bedrijf waar vis werd ingeblikt en er was een stuk van een schip nagebouwd met het verblijf van de kapitein.
Toen we dit allemaal hadden bekeken, zijn we eerst naar buiten gegaan om in de zon te lunchen. Het handige is dat je op vertoon van je kaartje zó weer naar binnen kunt lopen.
Daarna hebben we de eerste verdieping bekeken die ging over de prehistorie van BC en over het dierenleven. Er waren diorama’s van de oceaan, het strand, het bos etc..
Nadat we zo’n 5 uur hadden rondgelopen, zijn we weggegaan. Op de terugweg naar ons hotel hebben we nog een bezoek gebracht aan het parlementsgebouw van BC. Een prachtig gebouw met heel veel gebrandschilderde ramen en toeters en bellen.
We hebben nog even voor het gebouw lekker in de zon gezeten en daarna zijn we teruggegaan naar ons hotel. Even uitrusten om vervolgens weer de stad in te gaan om te eten bij Earl’s. Het was heerlijk.
Vanavond vast wat inpakken want morgen gaan we met de ferry naar Port Angeles in de USA om vervolgens meteen door te rijden naar Portland.
Het wordt dus een lange dag met veel reizen.

Dinsdag 28 september (Ucluelet - Victoria)

Het is echt niet te geloven. Vandaag, op de dag dat wij vertrekken uit Ucluelet is het droog. Er is zelfs een stukje blauwe lucht te zien en we hebben de Pacific nog niet zo duidelijk gezien als vandaag.
We ontbijten, pakken de koffers en spullen in en nemen met pijn in ons hart afscheid van dit schitterende luxe appartement. Ondanks de regen hebben we hier 3 schitterende dagen doorgebracht.
We moeten via dezelfde weg terug want er is maar één weg van en naar Ucluelet maar het lijkt een compleet andere weg. Het is niet helemaal helder maar we zien nu pas hoe mooi de omgeving is. Bomen, hoge heuvels, meren, beekjes, stroomversnellingen; we zien nu pas wat we op de heenweg allemaal gemist hebben door de mist, regen en storm.
Eén ding is zeker, we komen hier terug maar dan hopelijk met mooi weer.
Het is een lange reis in de auto; we zijn het niet meer gewend de laatste dagen. We stoppen om te lunchen en ja, het kan buiten want het is nog steeds droog.
Onze 2e stop is het plaatsje Chemainus dat heel beroemd is om zijn muurschilderingen. Om de boel daar op te leuken, hebben de inwoners in 1982 een aantal internationaal bekende kunstenaars uitgenodigd om de muren van het stadje te gebruiken als schildersdoek. Dit resulteerde in de grootste outdoor gallery van de wereld. Er zijn momenteel 39 muurschilderingen en 13 beeldhouwwerken te zien.
We hebben er een poosje rondgelopen en een aantal van deze muurschilderingen bekeken. Daarna hebben we nog een gesprek gehad met een vrouw van het infocenter. We vertelden dat we nog eens terug wilden gaan naar Vancouver Island en we hebben van haar een aantal tips gekregen over het weer en een aantal folders.
Daarna zijn we doorgereden naar Victoria; onze eerste grote stad sinds weken. Dat was wel even wennen want al die drukte zijn we niet meer gewend. Het hotel was gelukkig makkelijk te vinden; het ligt bij Inner Harbour, het middelpunt van de stad. Heel handig want we hebben alles wat we willen zien binnen loopafstand zodat de auto veilig in de ondergrondse parkeergarage van het hotel kan blijven staan.
Snel ingechecked en de spullen naar de kamer gebracht. Het is wel even wennen hoor! De hotelkamer is best ruim maar vergeleken met de ruimte die we in Ucluelet hadden, is dit een kast.
Vanavond hebben we wat rondgelopen in het centrum, de Inner Harbour.
Langs de kade waren veel kraampjes en kunstenaars die met houtsnijwerk of met tekenen bezig waren. Leuk om te zien. We zijn een winkelstraat doorgelopen en daarna hebben we een eetgelegenheid opgezocht, vlak bij ons hotel. We hebben er heerlijk gegeten en de kelner gaf ons de tip dat we als we een eindje de weg af liepen, bij het water kwamen waar we een mooi uitzicht hadden op de kust van Amerika.
Heel apart want 4 jaar geleden, stonden we aan de andere kant naar Canada te kijken. Na dit wandelingetje zijn we terug naar de kamer gegaan. Het was hier in Victoria mooi weer, echt waar!!! De zon scheen en we hebben in ons T-shirt buiten gelopen. Morgen zal het zelfs zo’n 20 tot 22 graden worden.
Maar morgen gaan we naar binnen. We willen erg graag een bezoek brengen aan het Royal BC Museum. Dat moet geweldig zijn. Gelukkig ligt het 5 blokken van ons hotel vandaan zodat we toch nog van de zon kunnen genieten. En van een beker Starbucks koffie want we hebben al 2 Starbucks tenten gezien.
Trouwens onze hotelkamer heeft uitzicht op de Inner Harbour. Zeker nu het donker is en er heel veel lichtjes te zien zijn, is dat een prachtig gezicht.
Morgen is onze laatste dag in Canada en daar gaan we nog even goed van genieten.

Maandag 27 september (Ucluelet)

Vanmorgen stonden we om half 8 al naast ons bed. Toen we naar buiten keken, hadden we zo iets van ja hoor, het is weer zo ver. Het regende en het waaide weer, net als zo vaak deze vakantie.
Na een heerlijk ontbijt zijn we snel de auto ingestapt want we gaan proberen zwarte beren te spotten en de meeste kans heb je bij eb.
Via de routebeschrijving die we hadden gekregen, kwamen we op een hobbelige, achteraf weg die we zelf nooit hadden gevonden. Deze weg kwam uit bij Thornton hatchery (viskwekerij) aan de ene kant en een kreek aan de andere kant.
Het regende behoorlijk maar er liep een BEER. Hij was een eindje weg (ca. 100m) maar het was er echt een. Ademloos hebben we zitten kijken, de regen maakte ons helemaal niks meer uit.
De beer (een zwarte) liep ook nog eens een keer onze kant uit zodat we hem echt heel erg goed konden zien, ook al omdat we een verrekijker bij ons hadden. Hij liep een beetje door het water, ging op een stuk rots zitten om vervolgens op diezelfde rots te gaan liggen. We zagen zijn gigantische klauwen, daar wil je echt geen mep mee hebben.
Het leek alsof hij een beetje zat te dommelen maar door de verrekijker kon je duidelijk zien dat hij heel alert was. Dit duurde een poosje maar opeens was er een heleboel opspattend water en een hoop lawaai. Het volgende wat we zagen was dat de beer een gigantische vis in zijn bek had. Vervolgens liep hij met de spartelende vis in zijn bek in de richting van het struikgewas. Ik denk dat hij daar rustig zijn buit ging opeten. Wij waren sprakeloos. We hadden nooit verwacht dat we dit nog eens zouden meemaken. Vergeten waren de regen en de wind; dit was zó bijzonder om te zien.
Toch zijn we maar snel de auto ingegaan want we wisten niet of en waar de beer tevoorschijn zou komen nadat hij zijn vis opgegeten had.
Helemaal stil zijn we teruggereden naar ons appartement waar we eerst een beker hete koffie hebben gedronken om vervolgens meteen te kijken of de foto’s enigszins gelukt waren. En dat waren ze.
Nadat we van onze verbazing waren bekomen, zijn we maar weer op weg gegaan. Eerst nog even naar het Visitorcenter en daarna hebben we een trail gelopen. Eerst een stuk gravelweg en daarna een gigantische hoeveelheid boardwalk en trappen die spek en spekglad waren want het regende inmiddels hard. Maar het was zó mooi en zó rustig; we zijn helemaal niemand tegengekomen.
Uiteindelijk kwamen we via al die trappen uit bij een verlaten baai met zand.
Het was een soort “alleen op de wereld” gevoel. We hebben een poos op een van de vele omgevallen boomstammen gezeten en daarna heb ik mijn sokken en schoenen uitgetrokken want ik moest even met mijn voeten in de Pacific staan. Dat is inmiddels een traditie; elke vakantie moet ik minimaal één keer het water van de Pacific gevoeld hebben, weer of geen weer.
Om mijn voeten een beetje te laten opdrogen (uiteraard was ik vergeten om een handdoek mee te nemen) zijn we onder een boom gaan zitten want al dat regenwater maakte mijn voeten alleen maar natter. Met halfnatte voeten die ook nog eens vol zand zaten, de sokken en schoenen maar weer aangetrokken en vervolgens aan de terugweg begonnen.
Het ging steeds harder regenen en we kwamen doornat bij de auto. Toch maar naar een volgend trailtje dat de naam trail niet eens waardig is. Het was zegge en schrijve 100 meter via een hellende weg naar boven. Normaal gesproken moet je daar een giga mooi uitzicht hebben maar helaas, het was zo nevelig dat er van wat voor uitzicht dan ook, geen sprake was.
Terug naar de auto maar weer waar we eerst wat gegeten hebben.
Daarna zijn we teruggereden naar de haven van Ucluelet die ik nog graag wilde zien. Daar ligt de vissersvloot die de grootste is van de regio.
Er lagen inderdaad heel veel vissersboten en we hebben de aanlegsteiger afgelopen inderdaad, in de stromende regen. Ik heb nog een poos gepraat met een tonijnvisser die al 127 dagen van huis was. Hij vertelde dat over een week het tonijnseizoen ten einde was zodat hij naar huis kon.
Uiteraard vroeg hij waar we vandaan kwamen en wat we allemaal al hadden gezien. Heel leuk zijn die toevallige gesprekken en je steekt er vaak heel wat van op.
Daarna hadden we het helemaal gehad met alle regen en via de liquorstore en de supermarkt zijn we teruggegaan naar het appartement. Vervolgens een hete douche genomen en lekker gerelaxed. In de loop van de avond is het zo mistig geworden dat we de oceaan vanuit ons raam niet eens meer kunnen zien.
Maar we hadden een superervaring vandaag en daar gaan we nog lang van nagenieten. Morgen gaan we weg uit Ucluelet. Ondanks de regen vind ik het hier geweldig en ik zou dolgraag nog eens terugkomen maar dan met mooi weer. Vancouver Island blijft voor een eventuele volgende vakantie hoog op ons lijstje staan.