Ook vanmorgen was het weer bewolkt. Na ons gebruikelijke ontbijt en beker koffie hebben we de auto ingeladen en afscheid genomen van Jasper.
We hebben de Yellowhead Highway gereden, een prachtige weg die dwars door het Mount Robson PP loopt. Het was alleen erg jammer dat we maar zo af en toe een glimp opvingen van de bergen, die bijna helemaal verborgen waren in de wolken en de nevel. Hoe anders zal het zijn als de lucht onbewolkt is en je alle bergen kunt zien. Maar ja, het is niet anders en er valt gelukkig nog genoeg te genieten.
Na verloop van tijd verdwijnen de hoge bergen helemaal, tenminste dat denken we. We rijden door dicht bebost gebied en ook hier zien we heel veel bruine, dode coniferen. Dat is ons al eerder opgevallen en het komt doordat er bepaalde insecten inzitten die de bomen doodmaken. Doordat het zo droog is geweest, hebben deze insecten zich heel sterk kunnen voortplanten met als gevolg dat hele stukken bos besmet zijn en er heel veel coniferen dood zijn.
Daarom wordt er aan de grens heel streng gecontroleerd op het meenemen van haardhout. Hierin kunnen deze insecten ook zitten en daarom is het streng verboden om haardhout mee over de grens te nemen.
Langzamerhand worden de bergen heuvels; zo af en toe zien we zelfs een stuk groen weiland. Het wordt allemaal wat lieflijker.
Heel af en toe zien we een heel klein stukje blauwe lucht maar dat wordt dan weer afgewisseld door donkere wolken waaruit verschillende regenbuitjes vallen.
Als we ten slotte in Clearwater zijn, gaan we eerst naar het visitorcenter van Wells Gray. We hebben op internet weinig informatie kunnen vinden over het park maar bij het visitorcenter krijgen we prima info over de hoogtepunten en de mooiste trails in het park.
De eerste waterval die we tegenkomen is Spahats Falls; een waterval die diep uit de rotsen komt. Heel apart!
Onze overnachtingsplek is de volgende stop maar helaas het kantoor gaat pas om 4 uur open en alles zit nog op slot. Dit hebben we nog niet eerder meegemaakt. Meestal is het geen probleem om wat eerder in te checken maar hier dus wel.
Dus rijden we via een smalle, bochtige weg vol gaten naar Green Mountain Tower een toren van waaruit je een mooi overzicht hebt over het park. D.m.v. info borden kunnen we het één en ander herkennen.
Daarna gaan we door naar Dawson Falls. We zetten de auto op de parkeerplaats en we wandelen naar de waterval. We zien in de verte een kleine waterval en een foeilelijke brug en denken bij onszelf :”is dit alles?”
Het pad loopt verder en dan komen we bij de breedste waterval die we tot nu toe gezien hebben. We zijn sprakeloos. Dit is echt geweldig mooi. De waterval ligt op hetzelfde nivo als waar wij lopen en we kunnen er vlak bij komen, weliswaar achter een hek maar toch.
Hier kun je pas goed zien hoe snel het water stroomt en met welk geweld het naar beneden raast.
Al dat geweld veroorzaakt een heleboel nevel boven het water. Diep onder de indruk blijven we een poos staan kijken en dan lopen we terug naar de auto.
De volgende waterval, de Helmckens Falls,laten we zitten. Die doen we morgen wel. We rijden terug naar Wells Gray Guest Ranch waar het kantoor inmiddels open is. De cabin valt ons eerlijk gezegd wat tegen, maar we zijn dan ook verwend de laatste dagen. Deze cabin is niet zo groot en heeft geen nep open haard en luie stoelen. De keukeninventaris is minimaal en behoorlijk aftands. Het uitzicht is wel heel erg mooi. We hebben een gedeelde veranda en we kijken uit op een weide vol met paarden en het landschap erachter.
Morgen belooft het mooi weer te worden en dan gaan we het park verder bekijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten