Vanmorgen ging onze wekker al om half 7. Geen ontbijt, vlug de spullen pakken en de auto in, want we wilden met de ferry mee van half 9.
Toen we wegreden was het nog droog maar we waren goed en wel op weg of het begon weer te regenen. En niet zo’n beetje ook.
Bij de ferry gekomen, moesten we eerst een poos wachten en daarna konden we de boot op rijden. Auto afgesloten en naar het passagiersgedeelte. Daar was het goed toeven; er stonden makkelijke stoelen, je kon er internetten, eten, koffie drinken, geld opnemen en er was zelfs een winkeltje. Dat is nog eens wat anders dan de veerboot in Nederland naar de Waddeneilanden.
We hebben nog even buiten op het dek gestaan maar het regende inmiddels zo hard dat we snel naar binnen zijn gegaan. Door de regen en de mist was er van de omgeving weinig te zien.
Na 1 uur en 40 minuten en een leuk gesprek met een Canadees konden we in Nanaimo op Vancouver Island weer aan land.
Even wat boodschappen gedaan en daarna zijn we doorgereden naar Cathedral Grove in Mc. Millan Park. Hier staan in een bos een aantal cedars van zo’n 800 jaar oud. Gigantische bomen in een soort regenwoud met een begroeiing van mossen en varens. Het mos hangt in slierten aan en in de bomen. De grootste boom in dit bos is 76 meter hoog en 9 meter rondom.
Deze boom was al 300 jaar oud toen Columbus in 1492 Amerika (her)ontdekte.
Heel indrukwekkend en mooi. Erg nat ook want het hoosde nog steeds en overal op het pad stonden diepe plassen. We hebben 2 kleine trailtjes gelopen en zijn toen maar weer snel de droge auto ingevlucht.
De volgende stop was Port Alberni waar we naar het visitorcenter zijn gegaan.
Daar kregen we te horen dat er in Ucluelet, onze eindebestemming, een giga storm aan de gang was en dat het niet zeker was of we er überhaupt konden komen. Ik had al visioenen van slapen in de auto maar we besloten toch maar te proberen of we er konden komen.
We moesten zeker nog 100 km rijden en het ging steeds harder regenen. Zo af en toe zagen we in de verte heuvels/bergen in de mist opdoemen en het zicht werd steeds slechter. Aan de zijdes van de weg zagen we spontane watervallen ontstaan door al het water dat van de rotsen afkwam. Heel apart en bijzonder maar we hadden toch liever gewoon zonneschijn gehad i.p.v. al die regen.
Uiteindelijk kwamen we toch in Ucluelet aan, gelukkig wel. Het regende en stormde behoorlijk maar we waren er! Het vinden van ons appartement ging prima en toen we de deur opendeden, kwamen we in de wereld van het luxe terecht. Een grote hal, een giga hoge woonkamer met houten balken, grote hoge ramen, een bank, nephaard, grote longchair, een enorme hardhouten eettafel met 4 stoelen, een enorm e flatscreen tv met 2 webcams van de haven en de vuurtoren.
De keuken is voorzien van allerlei technische snufjes, een koelvriescombinatie met ijsblokjesmaker, een oven met tig tiptoetsen etc. etc.. Dan hebben we nog een slaapkamer met de afmeting van een balzaal, ook met flatscreen en nephaard.
En 2 badkamers, één met bubbelbad en de ander met een grote inloopdouche. We vielen van de ene verbazing in de ander en we hebben een poos alleen maar staan lachen.
Het mooiste is dat we zowel vanuit de woonkamer als vanuit de slaapkamer uitzicht hebben op de Pacific. Het regent en het stormt nog steeds maar daar hebben we hier weinig last van. De storm giert om het huis maar wij genieten ervan als we, lekker warm op de bank met een glas wijn, de golven op de rotsen zien slaan. We zijn zelfs niet uit eten geweest maar ik heb heerlijk zelf gekookt en met heel veel plezier kan ik je zeggen.
We blijven hier 4 nachten en alhoewel er alleen maar regen wordt voorspeld, zullen we ons hier best vermaken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten