Vrijdag 3 september (Grand Teton NP)

Het wekkertje stond vanmorgen op 8 uur. We blijven vandaag in grand Teton dus er is geen reden om ons te haasten; het is uiteindelijk vakantie. Tot onze verbazing merkten we dat het had gevroren. Na het ontbijt hebben we de rugzak gepakt en zijn we in de auto gestapt (toch weer in de auto). We zijn naar Jenny Lake gereden, één van de meren in het park. Jenny Lake wordt omringd door hoge grillige bergtoppen waar sneeuw op ligt. Nadat we de auto geparkeerd hadden, zijn we eerst het visitorcenter binnen gelopen. We hadden het plan om de trail rondom het meer te lopen. We kregen de suggestie om Hidden Falls en Inspiration Point eraan vast te knopen. De meeste mensen gaan met de boot naar Hidden Falls maar dat was ons iets te makkelijk. Na een beker koffie, Amerikaanse dit keer, zijn we gaan lopen. In het begin was het nog wat frisjes maar gaandeweg werd het lekker zonnig en warm. We liepen door een bosachtige omgeving op een smal pad waar de nodige stenen lagen: uitkijken dus. We zagen de bergen steeds van een andere kant en het uitzicht was adembenemend mooi. Na zo’n 2 uur lopen, kwamen we bij een uitloper van het meer. Via een brug konden we naar de overkant. Vlak voor de brug zagen we zowaar een slang. Hij was toch wel een meter lang en kronkelde voor ons de weg over en verdween in de lage struikjes. We hebben nog geprobeerd om hem daar terug te vinden maar dat lukte uiteraard niet. Toen was het lunchtijd. Op een boomstam hebben we cake, yoghurtjes en verse aardbeien gegeten en water gedronken, lekker in het zonnetje. Daarna hebben we onszelf overeind gehesen om verder te gaan.
Het was lekker rustig op de trail en de mensen die we tegenkwamen, waren de echte wandelaars. Opeens zagen we een jonge visarend, hoog in de boom die zat te schreeuwen om eten. Iets verder hoog boven in een andere boom zagen we het nest. We hebben een poos staan kijken en uiteindelijk vloog ma visarend naar het nest. Het jong vloog er achteraan. Jammer genoeg konden we niet in het nest kijken maar we vonden dit al een geweldige ervaring. Verderop kwamen we bij de aanlegsteiger van de shuttle boot. Dat was goed te merken want het werd ineens een stuk drukker. Iedereen, dus ook wij,liep de korte trail naar Hidden Falls. Hidden Falls is een grote, indrukwekkende waterval die inderdaad goed verborgen is. We moesten een aardig stukje klimmen om er te komen. Bij de waterval was het knap druk. Daarna zijn we doorgelopen naar Inspiration Point, tenminste dat was de bedoeling. Het pad liep heel erg steil naar boven en op het eerste plateau vonden we dat we genoeg inspiratie hadden opgedaan. Het pad liep nog een stuk verder naar boven maar de mensen die wel verder liepen, konden daarna met de boot weer terug. Wij moesten echter nog een flink stuk verder lopen. Na de splitsing, links naar de boot, rechts verder met de trail, werd het weer rustig. Het werd tijd om weer een rustpauze in te lassen. We zijn op een rots gaan zitten die bijna in het water lag. Dat hebben we geweten want de golven van de shuttleboot spatten over de rots met als resultaat dat we behoorlijk nat werden. Eigen schuld, dikke bult.
Op dit rotsblok hadden we onze volgende geweldige ervaring. We zaten een beetje te praten en te eten toen er een grote roofvogel vlak langs ons vloog en een eindje verder in een dode boom ging zitten. Zoiets hadden we nog niet eerder meegemaakt . De roofvogel bleef op z’n dooie gemak in de boom zitten en wij maar kijken. Prachtig om te zien natuurlijk. Uiteindelijk vloog de vogel weg omdat er mensen aan kwamen. Ook wij zijn maar weer eens verder gelopen en na een uurtje zagen we de eerste auto’s op de parkeerplaats. Dan denk je dat je er bent maar we moesten toch nog zo’n 15 minuten lopen vóór we weer bij het visitorcenter, ons beginpunt, kwamen. We zijn er nogmaals naar binnen gestapt om te vragen welke roofvogels we nu precies gezien hadden. De rancher haalde een boek met tig afbeeldingen van vogels tevoorschijn en uiteindelijk bleek de eerste dus een visarend te zijn en de tweede een jonge bald eagle . We hadden de jackpot want een jonge bald eagle zie je hier niet elke dag.
Daarna hebben we de auto opgezocht op de parkeerplaats die een stuk leger was dan vanmorgen. Via Jenny Lake Lodge ,wat ook weer tegenviel, zijn we teruggereden naar Colter Bay waar onze cabin staat. We hebben heerlijk gegeten in het restaurant en in de cabin aangekomen, hebben we meteen onze schoenen uitgedaan. Voor een eerste dag lopen, hebben we aardig ons best gedaan. Morgen spierpijn.
Al met al was het een geweldige dag, helaas de eerst en de laatste dag in Grand Teton. Morgen verhuizen we naar Yellowstone, een oude bekende.