Zaterdag 11 september (East Glacier Village)

Wat is er mooier dan wakker worden met een haardvuurtje op de achtergrond. Dat gebeurde dus vanmorgen. Nog even heerlijk blijven liggen en toen heb ik me gewassen en aangekleed. Inmiddels had Jan het ontbijt klaar. Lekker gegeten en een beker koffie op de porch (veranda) gedronken. Daarna zijn we op weg gegaan naar Glacier NP. We gaan vandaag naar Two Medicine, een gedeelte van het park waar we 4 jaar geleden geen tijd voor hadden. Dit deel heeft weinig voorzieningen en daarom is het een rustig gedeelte waar je goed kunt wandelen. We willen de Twin Falls gaan bekijken. We gaan eerst langs het rangerstation voor wat inlichtingen over de trail en het weer. Het waait weer heel hard maar het zal waarschijnlijk droog blijven. De ranger legt ons uit dat we, door verschillende trails te combineren, helemaal rondom Two Medicine Lake kunnen lopen. Hij laat het ons zien op de kaart en we besluiten om zijn advies op te volgen. Voordeel is ook dat we grotendeels door het bos lopen zodat we minder last hebben van de wind. Het eerste gedeelte van de trail loopt langs het meer en het uitzicht is prachtig. Hoge bergen rondom, een mooi helder meer en bossen en struiken die al beginnen te verkleuren. Ook zijn er volop bessen te zien. Het resultaat is een palet van allerlei kleuren, rood, geel, bruin, groen en blauw. Prachtig, en we staan regelmatig stil om ervan te genieten. Na zo’n 2 uur lopen, komen we bij Twin Falls. Dit zijn 2 watervallen vlak naast elkaar. We besluiten dat dit een ideale plek is om te lunchen. Het is hier windstil en dat is wel zo prettig. We eten,zittend op een omgevallen boom, en genieten van het geluid van de watervallen. Na de lunch lopen we weer verder. Het pad is heel smal en links en rechts van ons groeien hoge planten en struiken. We moeten goed uitkijken waar we onze voeten neerzetten want overal zijn boomwortels en stenen. Het gaat op en neer maar het pad is niet echt steil. Nadat we een poos door het bos hebben gelopen, zien we het meer weer maar nu van de andere kant. We lopen over verschillende houten bruggetjes, gemaakt van boomstammen en we moeten zowaar een hangbrug over. Het wiebelt behoorlijk maar er zitten gelukkig ijzeren leuningen aan zodat je je kunt vasthouden. Er mag maar één persoon tegelijk op de brug maar gelukkig komen we veilig aan de overkant. Om de tweede waterval te zien, moeten we een stukje van de route afwijken. Maar het is méér dan de moeite waard. Ook dit is weer een geweldige waterval. Ook hier rusten we even en dan lopen we het laatste stuk van de trail. Het landschap wordt langzamerhand vlakker en meer open zodat we meteen weer meer last krijgen van de wind. Eindelijk zien we in de verte de daken van verschillende gebouwtjes, tekenen dat het eind van de trail in zicht is. Als we bij het eind van de trail zijn gekomen, blijkt dat we nog een behoorlijk stuk langs de asfaltweg moeten lopen, vóór we bij de auto zijn. Dat is even een tegenvaller maar uiteindelijk zitten we dan toch lekker in de auto. Op de terugweg naar de uitagng van het park, besluiten we nog een heel klein trailtje te lopen naar de 3e waterval van vandaag: Running Eagle Falls.
Deze waterval is genoemd naar Running Eagle, een Apakuni (indianenstam) vrouw. Op een bord staat de hele levensloop van deze vrouw en zo te lezen, was zij een heel bijzondere vrouw. Uit eindelijk werd ze op haar 30e gedood door een vijandige indianenstam en is ze begraven boven de waterval, onder een boom. Sindsdien is dit een heilige plaats van de Apakuni. De waterval is bijzonder. Hij lijkt uit een rots te komen i.p.v. er overheen te stromen. Heel raar.
Als we terug zijn bij de auto, besluiten we om maar meteen een hapje te gaan eten. We rijden het park uit, zitten een beetje met elkaar te kletsen en dan moet Jan bovenop de rem. Vlak vóór ons komt een berenjong (cub) het bos uit lopen. Ik weet niet wie er méér schrikt; wij of het jong. Het verdwijnt meteen weer terug in het bos. We zetten de auto stil en besluiten te wachten om te zien wat er gebeurt. Na een poosje komt de cub weer tevoorschijn en vlak achter hem een tweede cub.Ze lopen een stukje langs de weg vóór ze uiteindelijk besluiten om over te steken. Dan verdwijnen ze in het struikgewas. Maar….. waar twee cubs zijn, is de moeder niet ver weg. We blijven dus maar veilig in de auto zitten voor het geval moederbeer nog over gaat steken. Dat gebeurt niet en na een poosje goed kijken, zien we dat moeder beer al aan de overkant is. We zien haar nl. rechtop staan tegen een boom. Daarna laat ze zich weer zakken en we zien haar samen met haar 2 cubs verdwijnen tussen de struiken.
Wat een ervaring was dat zeg. We hebben nog niet eerder een beer van zó dichtbij gezien, laat staan een moeder met 2 cubs. In Yellowstone hebben we zo goed gekeken of we een beer zagen en daar zagen we ze niet. En vandaag, terwijl we het helemaal niet verwachtten en we Glacier eigenlijk al uit waren, zien we ze wel. Wat een geweldige afsluiting van een geweldige dag in het park.
Morgen gaan we helaas al weer verder. Ik had nog graag willen blijven want Glacier is zo’n mooi park en dan m.n. Two Medicine. We zijn hier eigenlijk nog lang niet klaar maar misschien komen we nog een 3e keer terug?
Morgen gaan we de grens over naar het Canadese gedeelte van het park; dan heet het geen Glacier maar Waterton. Hopelijk is het daar net zo mooi als hier.