Heerlijk geslapen in een heerlijk bed. Dit appartement is echt een lot uit de loterij. Vandaag weer eens een homemade ontbijt met yoghurt, cereals en bolletjes. Na een bak koffie en een babbel met de eigenaar Rejean, zijn we naar het visitorcenter gegaan dat toevallig hier in Field zit. We hebben uitgelegd wat we de volgende dagen willen gaan doen en we kregen een boel informatie, trailkaarten en folders. Daarna met de auto naar Natural Bridge, een natuurlijke brug, uitgesleten door het stromende water. Wat het meest opvalt is dat bijna alle riviertjes en waterstroompjes een troebele, lichtblauwe kleur hebben. Heel bijzonder. Dit komt doordat de stroompjes gevoed worden door gletsjerwater. Dit gletsjerwater bevat bepaalde deeltjes die het water zijn specifieke kleur geeft. Het heeft een beetje weg van het chloorwater in een zwembad met blauwe wanden, maar dan troebel.
Ook bij Natural Bridge heeft het water deze bijzondere kleur. Er zijn allerlei stroomversnellingen en je kunt de verschillende lagen van het gesteente heel goed zien. Als we een poos genoten hebben van alles wat hier te zien is, rijden we verder naar Emerald Lake (het meer van smaragd). Het is de juiste naam voor dit meer want de kleur van het water is smaragd. Heel apart en ontzettend mooi. Het is heel rustig aan het meer en wij besluiten de trail rondom het meer te lopen. Het eerste gedeelte van de trail, het gedeelte dat doorgaans zon krijgt, heeft een hele andere begroeiing dan de kant die alleen maar schaduw krijgt door de omringende bergen. Halverwege de trail begint het te regenen. We lopen net in het schaduwgedeelte van de trail dat van zichzelf al heel vochtig is. Door de regen wordt de grond nog natter. Om natte voeten te voorkomen, liggen er planken maar die zijn door de regen spekglad. Het is echt uitkijken geblazen. We lunchen op een bankje met uitzicht op het meer en we genieten , behalve van de trailrepen, broodjes en verse aardbeien, ook van het mooie uitzicht. Ondanks de regen blijft het meer zijn smaragden kleur behouden. Als we terug zijn bij het beginpunt, is het gestopt met regenen. Daarom besluiten we de trail naar Hamilton Falls ook nog te lopen. Nou, dat hebben we geweten. De trail staat beschreven als gemakkelijk maar het blijkt wéér eens dat ze in Canada een andere opvatting hebben van gemakkelijk dan wij. De trail gaat weer eens behoorlijk omhoog en overal op het smalle paadje liggen stukken rots en boomwortels. Als we eindelijk bij de waterval zijn, is het een desillusie. In eerste instantie zien we helemaal geen waterval. Al klimmend en klauterend over stenen, omgevallen bomen en door het water komen we uiteindelijk aan de andere kant. Dan blijkt het een soort kunstmatige watervalletje te zijn dat over een betonnen rand stroomt. Een desillusie zeker gezien de moeite die het ons heeft gekost om er te komen. We gaan maar snel terug naar de auto en rijden verder naar de volgende waterval, de Takakkaw Falls (betekent in indianentaal “verbazingwekkend”). Het begin van de weg er naar toe is erg bochtig en smal maar al gauw wordt de weg gelukkig breder. De waterval is inderdaad verbazingwekkend. Hij stort zich vanaf een hoogte van 384 meter naar beneden en wordt gevoed door water van de gletsjer.
In de zomer, als het water van de gletsjer smelt, is hij heel breed, terwijl er in de winter alleen maar een bevroren , ijzig sliertje te zien is. Dit omdat de gletsjer dan uiteraard bevroren is. De Takakkaw Falls is de 2 na grootste waterval van Canada. Als we een poosje hebben staan kijken, trekt de lucht helemaal dicht. De bergen zijn nauwelijks nog te zien en het begint weer te regenen. We gaan terug naar de auto en besluiten terug te gaan naar ons guesthouse. Daar doen we lekker de verwarming aan en ploffen we op de bank. Als ik dit weblog typ, regent het nog steeds. Hopelijk is het morgen beter weer maar we vrezen het ergste. Voor morgen wordt er nog meer regen voorspeld. Volgens de mensen hier in Field is het te koud voor de tijd van het jaar en hebben ze dit in jaren niet meegemaakt. Misschien moeten we onze plannen voor morgen aanpassen want we willen naar Lake Louise en Moraine Lake om daar te wandelen. Een buitje vinden we niet erg maar als het de hele dag gaat regenen, is het niet echt aantrekkelijk om een trail te lopen. Wat we dan gaan doen is nog niet duidelijk. We zullen maar even afwachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten